Petak, 17. svibnja 2019. u 17:30, dvorana 3 Središnje knjižnice

O redatelju:

Julien Duvivier, francuski redatelj (Lille, 1896 ? Pariz, 1967).
Polazio isusovačku gimnaziju, od 1916. kazališni glumac, a potom i redatelj, na filmu od 1919. Među nijemim ostvarenjima izdvajaju se moralistička religiozna Lourdska tragedija (1923), naturalistička seoska drama Bijesna srca (1924) i ekspresivna ekranizacija romana J. Renarda Riđokosi (1925).
Dolaskom zvuka postaje jedan od najistaknutijih francuskih redatelja 1930-ih. Nakon oslanjanja na filmski impresionizam u djelu o francuskim Kanađanima Maria Chapdelaine (1934), režira nekoliko vrhunskih ostvarenja poetskog realizma: Zastavu (1935), o legionarima u Maroku, P?p? le Moko (1936), o gangsterskom podzemlju (klaustrofobični ugođaj četvrti Casbah grada Alžira), a s likom simpatičnog gangstera u bijegu, Bilo ih je pet (1936), s radnjom u radničkim ambijentima i pesimističnim stavom prema radničkoj solidarnosti (što se tumačilo i kao kritika političkih ideja Narodne fronte), Pozivnica za ples (1937), o junakinji koja se prisjeća nekadašnjih udvarača, sada ljudi promašenih života, Kraj dana (1939), o ostarjelim glumcima.
Izrazito fatalistički i gotovo nihilistički ugođaj tih filmova čini ga najpesimističnijim redateljem poetskog realizma. Nakon II. svjetskog rata (kada djeluje u SAD-u), režira nekoliko djela koja nastavljaju duh poetskog realizma, ali i čine francusku inačicu američkog film noira (Panika, 1947; Pod pariškim nebom, 1950; Afera Maurizius, 1953), dok izniman komercijalni uspjeh postiže izrazito romantična melodrama s fantastičnim elementima ? Marijana moje mladosti (1954).

B. Kragić

(izvor: Filmski leksikon Leksikografskog zavoda Miroslav Krleža)